توضیحات

وازلین چیست ؟

وازلین که امروزه به یک ماده خاص اطلاق می شود در اصل نام یک برند آمریکایی از محصولات مبتنی بر مواد ژله ای مانند به دست آمده از هیدروکربن ها می باشد. این محصولات، شامل مواد ژله ای هیدروکربنی ساده و مجموعه ای از کرم های پوست، صابون ها، لوسیون ها، پاک کننده ها و دئودورانت ها هستند که علاوه بر کاربردهای خانگی و فردی, دارای کاربرد های متنوع دیگری نیز می باشند.

وازلین توسط چه کسی کشف شد؟

در سال 1859، رابرت چزبرو، شیمیدانی که قبلا نفت سفید را به دست آورده بود , وازلین ژله ای قابل استفاده را از برخی مواد نفتی استخراج کرد و این ماده را به عنوان ماده ای دارویی معرفی نمود و آن را وازلین نامید. در ابتدا وازلین تنها جنبه ی درمانی داشت, اما پس از آنکه این محصول به یک ماده اصلی دارویی تبدیل شد، مصرف کنندگان شروع به استفاده از آن برای کاربرد های آرایشی و برای بسیاری از بیماری ها از جمله قارچ ناخن پا، خونریزی بینی، بثورات پوشک و سرماخوردگی کردند. این ماده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده به عنوان یک محافظ پوست تایید شده است و به طور گسترده ای در مراقبت از پوست و موارد‌ آرایشی استفاده می شود.

ویژگی های فیزیکی و شیمیایی وازلین

وازلین مخلوطی از هیدروکربن ها با نقطه ذوب مختلف است. نقطه ذوب این هیدروکربن ها معمولاً بین 40 تا 70 درجه سانتیگراد می باشد و فقط در صورت حرارت دادن و تبدیل آن به حالت مایع ، قابل اشتعال است و سپس در اثر حرارت، تبدیل به بخار می شود که آن نیز قابل اشتعال است. به صورت ظاهری این محصول بی رنگ (یا زرد کم رنگ)، شفاف و در صورت خالص بودن، بدون طعم و بو می باشد. از ویژگی های بارز این ماده آن است که با قرار گرفتن در معرض هوا اکسید نمی شود و مواد شیمیایی به راحتی روی آن اثر نمی گذارند. از لحاظ انحلال پذیری به دلیل خاصیت غیر قطبی بودن آن, در آب نامحلول است اما در حلال های نسبتا غیر قطبی مانند دی کلرومتان، کلروفرم، بنزن، دی اتیل اتر، دی سولفید کربن محلول می باشد. به صورت کلی این محصول نیمه جامد است، از این نظر که شکل خود را مانند یک جامد حفظ می نماید، اما می توان آن را مجبور نمود بدون آنکه به صورت جدا جدا در آید، مانند یک مایع، شکل ظرف خود را بگیرد، هر چند به خودی خود جریان نداشته باشد.